奉酬侍中夏中雨后游城南庄见示八韵

奉酬侍中夏中雨后游城南庄见示八韵原文：

昔时训子西河上，汉使经过问妾缘。
（尉迟云）我敬德本无二心，元帅既然疑我，男子汉既到今日，也罢，也罢！要我这性命做甚么？我不如撞阶而死！（正末扯科，云）哎，敬德又说无此心，三将军又是那样说。（向元吉云）兄弟，如今我也难做主张。叫你那同去赶那敬德的军士们来，我试问他一番；待他说出真情来，便着敬德也肯心服。（元吉背云）这个却是苦也！他那里曾走，我那曾赶他？他便走我也不敢赶他去。如今叫军士们说出实话来，却是怎了？也罢，我有了！（回云）哥哥，你差了也。那时节听的这厮走了，还等的军士哩？我只骑了一匹马，拿着个鞭子，不顾性命赶上那敬德。他道"你来怎的？"我道："你受我哥哥这等大恩，你怎逃走了？你下马受死。"他恼将起来，咬着牙拿起那水磨鞭，照着我就打来。哥哥，那时节若是别个，也着他送了五星三；谁想是你兄弟老三，我又没甚兵器，却被我侧身躲过，只一拳，珰的一声把他那鞭打在地下，他就忙了，叫"三爷饶了我罢"。我也不听他说，是我把右手带住马，左手揪着他眼扎毛，顺手牵羊一般牵他回来了。（尉迟云）那有这事来？（正末云）敬德他一员猛将，如何这等好拿？我且问军师咱。（向茂公云）军师，你听者，想是敬德真个走来？（徐茂公云）敬德也是个好汉；三将军平却是个不说谎的。（元吉云）我若不说谎就遭瘟。（徐茂公云）如令与元帅同到演武场，着敬德领人马先走，着三将军后面单人独马赶上去．拿的转来，这便见三将军是实；拿不来便见敬德是实。（元吉背云）(...)
“玉梯”，楼梯、阶梯的美称。“横绝”，即横度。南朝诗人江淹《倡妇自悲赋》写汉宫佳人失宠独居，有“青苔积兮银阁涩，网罗生兮玉梯虚”之句。“玉梯虚”是说玉梯虚设，无人来登。此诗的“玉梯横绝”，是说玉梯横断，无由得上，喻指情人被阻，不能来此相会。原来，主人公渴望见到(...)
万里乾坤，百年身世，唯有此情苦。
《雨中花·岭南作》是朱敦儒创作的一首词。(...)
遥看瀑布挂前川。
“臣闻秦有十失，其一尚存，治狱之吏是也。秦之时，羞文学，好武勇，贱仁义之士，贵治狱之吏，正言者谓之诽谤，遏过者谓之妖言，故盛服先王不用于世⒅，忠良切言皆郁于胸，誉谀之声日满于耳，虚美熏心，实祸蔽塞，此乃秦之所以亡天下也。方今天下，赖陛下恩厚，亡金革之危、饥寒之患，父子夫妻戮力安家，然太平未洽者，狱乱之也。夫狱者，天下之大命也，死者不可复生，绝者不可复属。《书》曰：“与其杀不辜，宁失不经。”今治狱吏则不然，上下相驱，以刻为明，深者获公名，平者多后患。故治狱之吏，皆欲人死，非憎人也，自安之道在人之死。是以死人之血流离于市，被刑之徒比肩而立，大辟之计岁以万数。此仁圣之所以伤也。太平之未洽，凡以此也。夫人情安则乐生，痛则思死，棰楚之下，何求而不得？做囚人不胜痛，则饰词以视之，吏治者利其然，则指道以明之，上奏畏却，则锻练而周内之；盖奏当之成，虽咎繇听之，犹以为死有余辜。何则？成练者众，文致之罪明也。是以狱吏专为深刻，残贼而亡极，媮为一切，不顾国患，此世之大贼也。故俗语曰：“画地为狱议不入；刻木为吏期不对。”此皆疾吏之风，悲痛之辞也。故天下之患，莫深于狱；败法乱正，离亲塞道，莫甚(...)
欢心未已。流水落花愁又起。离恨如何。细雨斜风晚更多。
“梨花雪，不胜凄断，杜鹃啼血”。因为午夜总给人一种凄凉的感受，而如白似雪的梨花，又总会唤起人们一种悲哀痛苦的情绪，更何况是在长久不寐的人眼中看到的呢？所以月光辉映下如雪似银的梨花，所给予人的悲凄之感，简直会使主人公哀哀欲绝，痛断愁肠！读者读词至此，心中疑问顿生，到底何事，使主人公如此悲哀？按杜鹃，即子规鸟，相传古蜀望帝死后魂化而成。相传望帝魂化杜鹃后，哀鸣不断，以至嘴边流血。人状其声为“不如归去”。又杜鹃为花名，俗名映山红，人传其色即由杜鹃血染成，李白《宣城见杜鹃花》诗云：“蜀国曾闻子规鸟，宣城还见杜鹃花”。此词由所见月下梨花产生的悲哀之情，联想到死后魂化杜鹃尚凄声不断的杜鹃鸟，由其啼血悲鸣，染血杜鹃之花，联想到其声“不如归去”，点出了月下人深夜不寐之因：原来是一个闺中少妇，切盼情郎归来。她是那样真挚深情，以至夜不能寐，眼望皎洁月光、如雪梨花而悲伤欲绝。
“蛊上”以下八句，是第三层次，即兴情悟理。这一部分写得较为枯燥，下面略作解释。“蛊上”，谓蛊卦上九。《周易·蛊》说：“上九，‘不事王侯，高尚其事。’”“履二”，谓履卦九二。《周易·履》说：“九二，‘履道坦坦，幽人贞吉。’”“贵”、“美”都是主张、赞赏之意。“幽人”和“高尚”两句紧承上两句，进而抒发情怀，说凡隐逸之人，都是心怀坦荡，安行无碍，这种高尚之风，高远之趣，真是举世无双的了。读者不难发现，灵运这里已是以“幽人”自居了。“颐阿”，应答之声；“何端”，即何由。这一句意思说：我身心都沉浸在阒无人迹的(...)
欢心未已。流水落花愁又起。离恨如何。细雨斜风晚更多。
“梨花雪，不胜凄断，杜鹃啼血”。因为午夜总给人一种凄凉的感受，而如白似雪的梨花，又总会唤起人们一种悲哀痛苦的情绪，更何况是在长久不寐的人眼中看到的呢？所以月光辉映下如雪似银的梨花，所给予人的悲凄之感，简直会使主人公哀哀欲绝，痛断愁肠！读者读词至此，心中疑问顿生，到底何事，使主人公如此悲哀？按杜鹃，即子规鸟，相传古蜀望帝死后魂化而成。相传望帝魂化杜鹃后，哀鸣不断，以至嘴边流血。人状其声为“不如归去”。又杜鹃为花名，俗名映山红，人传其色即由杜鹃血染成，李白《宣城见杜鹃花》诗云：“蜀国曾闻子规鸟，宣城还见杜鹃花”。此词由所见月下梨花产生的悲哀之情，联想到死后魂化杜鹃尚凄声不断的杜鹃鸟，由其啼血悲鸣，染血杜鹃之花，联想到其声“不如归去”，点出了月下人深夜不寐之因：原来是一个闺中少妇，切盼情郎归来。她是那样真挚深情，以至夜不能寐，眼望皎洁月光、如雪梨花而悲伤欲绝。

奉酬侍中夏中雨后游城南庄见示八韵拼音解读：

xī shí xùn zǐ xī hé shàng ，hàn shǐ jīng guò wèn qiè yuán 。
（wèi chí yún ）wǒ jìng dé běn wú èr xīn ，yuán shuài jì rán yí wǒ ，nán zǐ hàn jì dào jīn rì ，yě bà ，yě bà ！yào wǒ zhè xìng mìng zuò shèn me ？wǒ bú rú zhuàng jiē ér sǐ ！（zhèng mò chě kē ，yún ）āi ，jìng dé yòu shuō wú cǐ xīn ，sān jiāng jun1 yòu shì nà yàng shuō 。（xiàng yuán jí yún ）xiōng dì ，rú jīn wǒ yě nán zuò zhǔ zhāng 。jiào nǐ nà tóng qù gǎn nà jìng dé de jun1 shì men lái ，wǒ shì wèn tā yī fān ；dài tā shuō chū zhēn qíng lái ，biàn zhe jìng dé yě kěn xīn fú 。（yuán jí bèi yún ）zhè gè què shì kǔ yě ！tā nà lǐ céng zǒu ，wǒ nà céng gǎn tā ？tā biàn zǒu wǒ yě bú gǎn gǎn tā qù 。rú jīn jiào jun1 shì men shuō chū shí huà lái ，què shì zěn le ？yě bà ，wǒ yǒu le ！（huí yún ）gē gē ，nǐ chà le yě 。nà shí jiē tīng de zhè sī zǒu le ，hái děng de jun1 shì lǐ ？wǒ zhī qí le yī pǐ mǎ ，ná zhe gè biān zǐ ，bú gù xìng mìng gǎn shàng nà jìng dé 。tā dào "nǐ lái zěn de ？"wǒ dào ："nǐ shòu wǒ gē gē zhè děng dà ēn ，nǐ zěn táo zǒu le ？nǐ xià mǎ shòu sǐ 。"tā nǎo jiāng qǐ lái ，yǎo zhe yá ná qǐ nà shuǐ mó biān ，zhào zhe wǒ jiù dǎ lái 。gē gē ，nà shí jiē ruò shì bié gè ，yě zhe tā sòng le wǔ xīng sān ；shuí xiǎng shì nǐ xiōng dì lǎo sān ，wǒ yòu méi shèn bīng qì ，què bèi wǒ cè shēn duǒ guò ，zhī yī quán ，dāng de yī shēng bǎ tā nà biān dǎ zài dì xià ，tā jiù máng le ，jiào "sān yé ráo le wǒ bà "。wǒ yě bú tīng tā shuō ，shì wǒ bǎ yòu shǒu dài zhù mǎ ，zuǒ shǒu jiū zhe tā yǎn zhā máo ，shùn shǒu qiān yáng yī bān qiān tā huí lái le 。（wèi chí yún ）nà yǒu zhè shì lái ？（zhèng mò yún ）jìng dé tā yī yuán měng jiāng ，rú hé zhè děng hǎo ná ？wǒ qiě wèn jun1 shī zán 。（xiàng mào gōng yún ）jun1 shī ，nǐ tīng zhě ，xiǎng shì jìng dé zhēn gè zǒu lái ？（xú mào gōng yún ）jìng dé yě shì gè hǎo hàn ；sān jiāng jun1 píng què shì gè bú shuō huǎng de 。（yuán jí yún ）wǒ ruò bú shuō huǎng jiù zāo wēn 。（xú mào gōng yún ）rú lìng yǔ yuán shuài tóng dào yǎn wǔ chǎng ，zhe jìng dé lǐng rén mǎ xiān zǒu ，zhe sān jiāng jun1 hòu miàn dān rén dú mǎ gǎn shàng qù ．ná de zhuǎn lái ，zhè biàn jiàn sān jiāng jun1 shì shí ；ná bú lái biàn jiàn jìng dé shì shí 。（yuán jí bèi yún ）(...)
“yù tī ”，lóu tī 、jiē tī de měi chēng 。“héng jué ”，jí héng dù 。nán cháo shī rén jiāng yān 《chàng fù zì bēi fù 》xiě hàn gōng jiā rén shī chǒng dú jū ，yǒu “qīng tái jī xī yín gé sè ，wǎng luó shēng xī yù tī xū ”zhī jù 。“yù tī xū ”shì shuō yù tī xū shè ，wú rén lái dēng 。cǐ shī de “yù tī héng jué ”，shì shuō yù tī héng duàn ，wú yóu dé shàng ，yù zhǐ qíng rén bèi zǔ ，bú néng lái cǐ xiàng huì 。yuán lái ，zhǔ rén gōng kě wàng jiàn dào (...)
wàn lǐ qián kūn ，bǎi nián shēn shì ，wéi yǒu cǐ qíng kǔ 。
《yǔ zhōng huā ·lǐng nán zuò 》shì zhū dūn rú chuàng zuò de yī shǒu cí 。(...)
yáo kàn bào bù guà qián chuān 。
“chén wén qín yǒu shí shī ，qí yī shàng cún ，zhì yù zhī lì shì yě 。qín zhī shí ，xiū wén xué ，hǎo wǔ yǒng ，jiàn rén yì zhī shì ，guì zhì yù zhī lì ，zhèng yán zhě wèi zhī fěi bàng ，è guò zhě wèi zhī yāo yán ，gù shèng fú xiān wáng bú yòng yú shì ⒅，zhōng liáng qiē yán jiē yù yú xiōng ，yù yú zhī shēng rì mǎn yú ěr ，xū měi xūn xīn ，shí huò bì sāi ，cǐ nǎi qín zhī suǒ yǐ wáng tiān xià yě 。fāng jīn tiān xià ，lài bì xià ēn hòu ，wáng jīn gé zhī wēi 、jī hán zhī huàn ，fù zǐ fū qī lù lì ān jiā ，rán tài píng wèi qià zhě ，yù luàn zhī yě 。fū yù zhě ，tiān xià zhī dà mìng yě ，sǐ zhě bú kě fù shēng ，jué zhě bú kě fù shǔ 。《shū 》yuē ：“yǔ qí shā bú gū ，níng shī bú jīng 。”jīn zhì yù lì zé bú rán ，shàng xià xiàng qū ，yǐ kè wéi míng ，shēn zhě huò gōng míng ，píng zhě duō hòu huàn 。gù zhì yù zhī lì ，jiē yù rén sǐ ，fēi zēng rén yě ，zì ān zhī dào zài rén zhī sǐ 。shì yǐ sǐ rén zhī xuè liú lí yú shì ，bèi xíng zhī tú bǐ jiān ér lì ，dà pì zhī jì suì yǐ wàn shù 。cǐ rén shèng zhī suǒ yǐ shāng yě 。tài píng zhī wèi qià ，fán yǐ cǐ yě 。fū rén qíng ān zé lè shēng ，tòng zé sī sǐ ，chuí chǔ zhī xià ，hé qiú ér bú dé ？zuò qiú rén bú shèng tòng ，zé shì cí yǐ shì zhī ，lì zhì zhě lì qí rán ，zé zhǐ dào yǐ míng zhī ，shàng zòu wèi què ，zé duàn liàn ér zhōu nèi zhī ；gài zòu dāng zhī chéng ，suī jiù yáo tīng zhī ，yóu yǐ wéi sǐ yǒu yú gū 。hé zé ？chéng liàn zhě zhòng ，wén zhì zhī zuì míng yě 。shì yǐ yù lì zhuān wéi shēn kè ，cán zéi ér wáng jí ，yú wéi yī qiē ，bú gù guó huàn ，cǐ shì zhī dà zéi yě 。gù sú yǔ yuē ：“huà dì wéi yù yì bú rù ；kè mù wéi lì qī bú duì 。”cǐ jiē jí lì zhī fēng ，bēi tòng zhī cí yě 。gù tiān xià zhī huàn ，mò shēn yú yù ；bài fǎ luàn zhèng ，lí qīn sāi dào ，mò shèn (...)
huān xīn wèi yǐ 。liú shuǐ luò huā chóu yòu qǐ 。lí hèn rú hé 。xì yǔ xié fēng wǎn gèng duō 。
“lí huā xuě ，bú shèng qī duàn ，dù juān tí xuè ”。yīn wéi wǔ yè zǒng gěi rén yī zhǒng qī liáng de gǎn shòu ，ér rú bái sì xuě de lí huā ，yòu zǒng huì huàn qǐ rén men yī zhǒng bēi āi tòng kǔ de qíng xù ，gèng hé kuàng shì zài zhǎng jiǔ bú mèi de rén yǎn zhōng kàn dào de ne ？suǒ yǐ yuè guāng huī yìng xià rú xuě sì yín de lí huā ，suǒ gěi yǔ rén de bēi qī zhī gǎn ，jiǎn zhí huì shǐ zhǔ rén gōng āi āi yù jué ，tòng duàn chóu cháng ！dú zhě dú cí zhì cǐ ，xīn zhōng yí wèn dùn shēng ，dào dǐ hé shì ，shǐ zhǔ rén gōng rú cǐ bēi āi ？àn dù juān ，jí zǐ guī niǎo ，xiàng chuán gǔ shǔ wàng dì sǐ hòu hún huà ér chéng 。xiàng chuán wàng dì hún huà dù juān hòu ，āi míng bú duàn ，yǐ zhì zuǐ biān liú xuè 。rén zhuàng qí shēng wéi “bú rú guī qù ”。yòu dù juān wéi huā míng ，sú míng yìng shān hóng ，rén chuán qí sè jí yóu dù juān xuè rǎn chéng ，lǐ bái 《xuān chéng jiàn dù juān huā 》shī yún ：“shǔ guó céng wén zǐ guī niǎo ，xuān chéng hái jiàn dù juān huā ”。cǐ cí yóu suǒ jiàn yuè xià lí huā chǎn shēng de bēi āi zhī qíng ，lián xiǎng dào sǐ hòu hún huà dù juān shàng qī shēng bú duàn de dù juān niǎo ，yóu qí tí xuè bēi míng ，rǎn xuè dù juān zhī huā ，lián xiǎng dào qí shēng “bú rú guī qù ”，diǎn chū le yuè xià rén shēn yè bú mèi zhī yīn ：yuán lái shì yī gè guī zhōng shǎo fù ，qiē pàn qíng láng guī lái 。tā shì nà yàng zhēn zhì shēn qíng ，yǐ zhì yè bú néng mèi ，yǎn wàng jiǎo jié yuè guāng 、rú xuě lí huā ér bēi shāng yù jué 。
“gǔ shàng ”yǐ xià bā jù ，shì dì sān céng cì ，jí xìng qíng wù lǐ 。zhè yī bù fèn xiě dé jiào wéi kū zào ，xià miàn luè zuò jiě shì 。“gǔ shàng ”，wèi gǔ guà shàng jiǔ 。《zhōu yì ·gǔ 》shuō ：“shàng jiǔ ，‘bú shì wáng hóu ，gāo shàng qí shì 。’”“lǚ èr ”，wèi lǚ guà jiǔ èr 。《zhōu yì ·lǚ 》shuō ：“jiǔ èr ，‘lǚ dào tǎn tǎn ，yōu rén zhēn jí 。’”“guì ”、“měi ”dōu shì zhǔ zhāng 、zàn shǎng zhī yì 。“yōu rén ”hé “gāo shàng ”liǎng jù jǐn chéng shàng liǎng jù ，jìn ér shū fā qíng huái ，shuō fán yǐn yì zhī rén ，dōu shì xīn huái tǎn dàng ，ān háng wú ài ，zhè zhǒng gāo shàng zhī fēng ，gāo yuǎn zhī qù ，zhēn shì jǔ shì wú shuāng de le 。dú zhě bú nán fā xiàn ，líng yùn zhè lǐ yǐ shì yǐ “yōu rén ”zì jū le 。“yí ā ”，yīng dá zhī shēng ；“hé duān ”，jí hé yóu 。zhè yī jù yì sī shuō ：wǒ shēn xīn dōu chén jìn zài qù wú rén jì de (...)
huān xīn wèi yǐ 。liú shuǐ luò huā chóu yòu qǐ 。lí hèn rú hé 。xì yǔ xié fēng wǎn gèng duō 。
“lí huā xuě ，bú shèng qī duàn ，dù juān tí xuè ”。yīn wéi wǔ yè zǒng gěi rén yī zhǒng qī liáng de gǎn shòu ，ér rú bái sì xuě de lí huā ，yòu zǒng huì huàn qǐ rén men yī zhǒng bēi āi tòng kǔ de qíng xù ，gèng hé kuàng shì zài zhǎng jiǔ bú mèi de rén yǎn zhōng kàn dào de ne ？suǒ yǐ yuè guāng huī yìng xià rú xuě sì yín de lí huā ，suǒ gěi yǔ rén de bēi qī zhī gǎn ，jiǎn zhí huì shǐ zhǔ rén gōng āi āi yù jué ，tòng duàn chóu cháng ！dú zhě dú cí zhì cǐ ，xīn zhōng yí wèn dùn shēng ，dào dǐ hé shì ，shǐ zhǔ rén gōng rú cǐ bēi āi ？àn dù juān ，jí zǐ guī niǎo ，xiàng chuán gǔ shǔ wàng dì sǐ hòu hún huà ér chéng 。xiàng chuán wàng dì hún huà dù juān hòu ，āi míng bú duàn ，yǐ zhì zuǐ biān liú xuè 。rén zhuàng qí shēng wéi “bú rú guī qù ”。yòu dù juān wéi huā míng ，sú míng yìng shān hóng ，rén chuán qí sè jí yóu dù juān xuè rǎn chéng ，lǐ bái 《xuān chéng jiàn dù juān huā 》shī yún ：“shǔ guó céng wén zǐ guī niǎo ，xuān chéng hái jiàn dù juān huā ”。cǐ cí yóu suǒ jiàn yuè xià lí huā chǎn shēng de bēi āi zhī qíng ，lián xiǎng dào sǐ hòu hún huà dù juān shàng qī shēng bú duàn de dù juān niǎo ，yóu qí tí xuè bēi míng ，rǎn xuè dù juān zhī huā ，lián xiǎng dào qí shēng “bú rú guī qù ”，diǎn chū le yuè xià rén shēn yè bú mèi zhī yīn ：yuán lái shì yī gè guī zhōng shǎo fù ，qiē pàn qíng láng guī lái 。tā shì nà yàng zhēn zhì shēn qíng ，yǐ zhì yè bú néng mèi ，yǎn wàng jiǎo jié yuè guāng 、rú xuě lí huā ér bēi shāng yù jué 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

“梨花雪，不胜凄断，杜鹃啼血”。因为午夜总给人一种凄凉的感受，而如白似雪的梨花，又总会唤起人们一种悲哀痛苦的情绪，更何况是在长久不寐的人眼中看到的呢？所以月光辉映下如雪似银的梨花，所给予人的悲凄之感，简直会使主人公哀哀欲绝，痛断愁肠！读者读词至此，心中疑问顿生，到底何事，使主人公如此悲哀？按杜鹃，即子规鸟，相传古蜀望帝死后魂化而成。相传望帝魂化杜鹃后，哀鸣不断，以至嘴边流血。人状其声为“不如归去”。又杜鹃为花名，俗名映山红，人传其色即由杜鹃血染成，李白《宣城见杜鹃花》诗云：“蜀国曾闻子规鸟，宣城还见杜鹃花”。此词由所见月下梨花产生的悲哀之情，联想到死后魂化杜鹃尚凄声不断的杜鹃鸟，由其啼血悲鸣，染血杜鹃之花，联想到其声“不如归去”，点出了月下人深夜不寐之因：原来是一个闺中少妇，切盼情郎归来。她是那样真挚深情，以至夜不能寐，眼望皎洁月光、如雪梨花而悲伤欲绝。
李贺《马诗》是通过咏马、赞马或慨叹马的命运，来表现志士的奇才异质、远大抱负及不遇于时的感慨与愤懑，共二十三首。这是第二首。这首诗通过骏马在寒冬腊月里无草可食，饥肠辘辘，只能到白雪覆盖的土里寻找草根，这时连草根都变成了甜的，就算是碰到了带刺的蒺藜，也要把它吃掉。此诗表现了有志之士的穷苦困顿的遭遇和倔强不屈的性格。
气回丹自结，壶中配坎离。阴阳生返复，普化一声雷。
我登上小船仰望明朗的秋月，徒然地怀想起东晋谢尚将军。

相关赏析

就决定在古尔邦节晚上。」
远远的听见许多人闹，莫非是元伯的灵柩？呀，只见一首幡上面有字，写着道张元伯引魂之幡，元来果有此事。原来是巨卿哥哥来了，知他是睡里也那里梦里？
“臣闻秦有十失，其一尚存，治狱之吏是也。秦之时，羞文学，好武勇，贱仁义之士，贵治狱之吏，正言者谓之诽谤，遏过者谓之妖言，故盛服先王不用于世⒅，忠良切言皆郁于胸，誉谀之声日满于耳，虚美熏心，实祸蔽塞，此乃秦之所以亡天下也。方今天下，赖陛下恩厚，亡金革之危、饥寒之患，父子夫妻戮力安家，然太平未洽者，狱乱之也。夫狱者，天下之大命也，死者不可复生，绝者不可复属。《书》曰：“与其杀不辜，宁失不经。”今治狱吏则不然，上下相驱，以刻为明，深者获公名，平者多后患。故治狱之吏，皆欲人死，非憎人也，自安之道在人之死。是以死人之血流离于市，被刑之徒比肩而立，大辟之计岁以万数。此仁圣之所以伤也。太平之未洽，凡以此也。夫人情安则乐生，痛则思死，棰楚之下，何求而不得？做囚人不胜痛，则饰词以视之，吏治者利其然，则指道以明之，上奏畏却，则锻练而周内之；盖奏当之成，虽咎繇听之，犹以为死有余辜。何则？成练者众，文致之罪明也。是以狱吏专为深刻，残贼而亡极，媮为一切，不顾国患，此世之大贼也。故俗语曰：“画地为狱议不入；刻木为吏期不对。”此皆疾吏之风，悲痛之辞也。故天下之患，莫深于狱；败法乱正，离亲塞道，莫甚(...)
这首词是题《(...)
黄庭坚是北宋著名的诗人、书法家，“苏门四学士”之首。黄庭坚诗、书、文均有极高造诣，与苏轼并称“苏黄”。他的一生风波跌宕，饱受磨难。在北宋党争中，他属旧党，屡遭贬谪。但无论处于何种艰难的境地，他都以气节自励。此文就是他高尚品德的流露。(...)
良工良器两相资。

作者介绍

戴寥 生平不详。《全唐诗逸》收诗2句，录自日本大江维时编《千载佳句》卷下。