寄王秘书

寄王秘书原文：

“回看天际下中流，岩上无心云相逐。”日出以后，画面更为开阔。此时渔船已进入中流，而回首骋目，只见山巅上正浮动着片片白云，好似无心无虑地前后相逐，诗境极是悠逸恬淡。对这一结尾苏东坡认为“虽不必亦可”，因而还引起一场争论，一时间，宋严羽、刘辰翁，明胡应麟、王世贞，清王士禛、沈德潜等人各呈己见，众说纷纭，但是他们的争论都局限在艺术趣味上，却没有深入体会柳宗元作此诗的处境和心情。柳宗元在诗文中，曾多次言及他被贬后沉重压抑的心绪，在《与杨诲之第二书》中，他写道：“至永州七年矣，蚤夜惶惶”，理想抱负和冷酷的现实产生了尖锐的矛盾，在极度悲愤的情况下，他“但当把锄荷锸，决溪泉为圃以给茹，其隟则浚沟池，艺树木，行歌坐钓，望青天白云，以此为适。”在《始得西山宴游记》中，柳宗元表露得更明白：“自余为僇人，居是州，恒惴栗，其隟也，则施施而行，漫漫而游”，可见他并非以一颗平静恬淡的心徜徉于山水之间，而是强求宽解，以图寻得慰藉。但是，正如他在《游朝阳岩遂登西亭二十韵》中所叹的那样：“谪弃非隐沧，登陟非远郊”，事实上，他并没有获得真正的解(...)
《红楼梦》原著中明确给出了金陵十二钗正册，而副册名单为香菱一人，香菱即是原名甄英莲（真应怜）的甄士隐早年丢失的女儿，因而，理论上读者群中应该没有关于金陵十二钗正册名单的序列问题之争，也不会有关于香菱排在副册名单第几位之辩。但是到了金陵十二钗又副册情况就不一样了，原著中又副册名单上出现了两个芳名，即一是晴雯，二是袭人。至于其他江湖上流传的金陵十二钗副册、又副册名单，纯属红楼爱好者探佚、或者在所谓的确凿证据的指引下追踪出来的结果，绝不是曹雪芹的笔意(...)
“尽”、“闲”两个字，把读者引入一个“静”的境界：仿佛是在一群山鸟的喧闹声消除之后格外感到清静；在薄云离散之后感到特别的清幽平静。它们都(...)
“回看天际下中流，岩上无心云相逐。”日出以后，画面更为开阔。此时渔船已进入中流，而回首骋目，只见山巅上正浮动着片片白云，好似无心无虑地前后相逐，诗境极是悠逸恬淡。对这一结尾苏东坡认为“虽不必亦可”，因而还引起一场争论，一时间，宋严羽、刘辰翁，明胡应麟、王世贞，清王士禛、沈德潜等人各呈己见，众说纷纭，但是他们的争论都局限在艺术趣味上，却没有深入体会柳宗元作此诗的处境和心情。柳宗元在诗文中，曾多次言及他被贬后沉重压抑的心绪，在《与杨诲之第二书》中，他写道：“至永州七年矣，蚤夜惶惶”，理想抱负和冷酷的现实产生了尖锐的矛盾，在极度悲愤的情况下，他“但当把锄荷锸，决溪泉为圃以给茹，其隟则浚沟池，艺树木，行歌坐钓，望青天白云，以此为适。”在《始得西山宴游记》中，柳宗元表露得更明白：“自余为僇人，居是州，恒惴栗，其隟也，则施施而行，漫漫而游”，可见他并非以一颗平静恬淡的心徜徉于山水之间，而是强求宽解，以图寻得慰藉。但是，正如他在《游朝阳岩遂登西亭二十韵》中所叹的那样：“谪弃非隐沧，登陟非远郊”，事实上，他并没有获得真正的解(...)
《红楼梦》原著中明确给出了金陵十二钗正册，而副册名单为香菱一人，香菱即是原名甄英莲（真应怜）的甄士隐早年丢失的女儿，因而，理论上读者群中应该没有关于金陵十二钗正册名单的序列问题之争，也不会有关于香菱排在副册名单第几位之辩。但是到了金陵十二钗又副册情况就不一样了，原著中又副册名单上出现了两个芳名，即一是晴雯，二是袭人。至于其他江湖上流传的金陵十二钗副册、又副册名单，纯属红楼爱好者探佚、或者在所谓的确凿证据的指引下追踪出来的结果，绝不是曹雪芹的笔意(...)
这首诗是诗人苏辙写的一首送别诗。诗中表达了诗人送别友人时的不舍、难过，有伤感，但不低沉，流露出对友人此处赴考满怀希望，“于悲吟看出希望”。首联扣题，点明了送别的时令、地点、天气以及友人要去的地方。“送别江南春雨淫，北方谁是子知音。”在春雨绵绵的日子，诗人在江南送别友人前去赴考。学子苦读为的是一朝得中，然而又有多少人从青丝熬到白首都未能得偿心愿，此次分别前往徐州考场，在没有知音相伴的漫长的日子里，友人将如何自处。在春雨连绵中，诗人不觉产生伤感。颔联“性如白玉烧犹冷，文似朱弦叩愈深。” 使用了比喻的修辞手法，诗人认为友人的性格虽然冷漠但温润如玉。此联写出了友人性格好、文章佳，定能得偿心愿，表达了诗人的希望。颈联“万里同舟宽老病，一杯分袂发悲吟。” 既实写与友人以酒饯别，又虚写与友人万里同舟的情景，是诗人的悲吟。尾联“明年榜上看名姓，杨柳春风正似今。” 榜是春闱的杏榜，作者期待友人明年榜上有名，表达了对友人美好期待。
盛衰各有时二句：“各有时”，犹言“各有其时”，是兼指百草和人生而说的。“时”的短长虽各有不同，但在这一定时间内，有盛必有衰，而且是由盛而衰的；既然如此，“立身”就必须早了。“早”，指盛时。“立身”，犹言树立一生的事业基础。<(...)
登临是古诗词中的主要题材之一，如何能写得不落常套而有新意，是不容易的。成功之作大都不是停留在描模亭台楼阁的外形而已，而是通过写物来写人，来抒情。试将戴复古这首吞云楼词与苏东坡黄州快哉亭词（同是《水调歌头》）比较，不难看出它们都是通过写亭台楼阁抒发人的情志的范例。东坡写快哉亭上所见情景：“忽然浪起，掀舞一叶白头翁。”但东坡见此情景，并不胆战心惊，而是豪情满怀地称赞：“一点浩然气，十里快哉风。”显然，这是抒发他自己作为一个正直的士大夫的情怀，虽是身处逆境，却胸中自有一股浩然正气。戴复古吞云楼词和东坡词一样，也是紧扣住亭台楼阁的名字做文章，他定楼的“吞云”雄姿，却是为了表现人的“气吞残虏”的凌云壮志；他写登楼所见之景：“骑黄鹤，赋鹦鹉”，“岳王祠畔杨柳”，也都和报国的壮志雄心联系在一起。楼与人、情与景，结合得很自然。这样的词，不仅写楼之形，而且传人之神，可谓形神兼备，充满豪情壮采，并使人感到其时代脉搏的剧烈跳动。由此可见，作为文学，不管写任何题材，最根本的都是写人，这是文学的生命所系，否则便不成其为文学了。
百胜难虑敌，三折乃良医。

寄王秘书拼音解读：

“huí kàn tiān jì xià zhōng liú ，yán shàng wú xīn yún xiàng zhú 。”rì chū yǐ hòu ，huà miàn gèng wéi kāi kuò 。cǐ shí yú chuán yǐ jìn rù zhōng liú ，ér huí shǒu chěng mù ，zhī jiàn shān diān shàng zhèng fú dòng zhe piàn piàn bái yún ，hǎo sì wú xīn wú lǜ dì qián hòu xiàng zhú ，shī jìng jí shì yōu yì tián dàn 。duì zhè yī jié wěi sū dōng pō rèn wéi “suī bú bì yì kě ”，yīn ér hái yǐn qǐ yī chǎng zhēng lùn ，yī shí jiān ，sòng yán yǔ 、liú chén wēng ，míng hú yīng lín 、wáng shì zhēn ，qīng wáng shì zhēn 、shěn dé qián děng rén gè chéng jǐ jiàn ，zhòng shuō fēn yún ，dàn shì tā men de zhēng lùn dōu jú xiàn zài yì shù qù wèi shàng ，què méi yǒu shēn rù tǐ huì liǔ zōng yuán zuò cǐ shī de chù jìng hé xīn qíng 。liǔ zōng yuán zài shī wén zhōng ，céng duō cì yán jí tā bèi biǎn hòu chén zhòng yā yì de xīn xù ，zài 《yǔ yáng huì zhī dì èr shū 》zhōng ，tā xiě dào ：“zhì yǒng zhōu qī nián yǐ ，zǎo yè huáng huáng ”，lǐ xiǎng bào fù hé lěng kù de xiàn shí chǎn shēng le jiān ruì de máo dùn ，zài jí dù bēi fèn de qíng kuàng xià ，tā “dàn dāng bǎ chú hé chā ，jué xī quán wéi pǔ yǐ gěi rú ，qí xì zé xùn gōu chí ，yì shù mù ，háng gē zuò diào ，wàng qīng tiān bái yún ，yǐ cǐ wéi shì 。”zài 《shǐ dé xī shān yàn yóu jì 》zhōng ，liǔ zōng yuán biǎo lù dé gèng míng bái ：“zì yú wéi liáo rén ，jū shì zhōu ，héng zhuì lì ，qí xì yě ，zé shī shī ér háng ，màn màn ér yóu ”，kě jiàn tā bìng fēi yǐ yī kē píng jìng tián dàn de xīn cháng yáng yú shān shuǐ zhī jiān ，ér shì qiáng qiú kuān jiě ，yǐ tú xún dé wèi jiè 。dàn shì ，zhèng rú tā zài 《yóu cháo yáng yán suí dēng xī tíng èr shí yùn 》zhōng suǒ tàn de nà yàng ：“zhé qì fēi yǐn cāng ，dēng zhì fēi yuǎn jiāo ”，shì shí shàng ，tā bìng méi yǒu huò dé zhēn zhèng de jiě (...)
《hóng lóu mèng 》yuán zhe zhōng míng què gěi chū le jīn líng shí èr chāi zhèng cè ，ér fù cè míng dān wéi xiāng líng yī rén ，xiāng líng jí shì yuán míng zhēn yīng lián （zhēn yīng lián ）de zhēn shì yǐn zǎo nián diū shī de nǚ ér ，yīn ér ，lǐ lùn shàng dú zhě qún zhōng yīng gāi méi yǒu guān yú jīn líng shí èr chāi zhèng cè míng dān de xù liè wèn tí zhī zhēng ，yě bú huì yǒu guān yú xiāng líng pái zài fù cè míng dān dì jǐ wèi zhī biàn 。dàn shì dào le jīn líng shí èr chāi yòu fù cè qíng kuàng jiù bú yī yàng le ，yuán zhe zhōng yòu fù cè míng dān shàng chū xiàn le liǎng gè fāng míng ，jí yī shì qíng wén ，èr shì xí rén 。zhì yú qí tā jiāng hú shàng liú chuán de jīn líng shí èr chāi fù cè 、yòu fù cè míng dān ，chún shǔ hóng lóu ài hǎo zhě tàn yì 、huò zhě zài suǒ wèi de què záo zhèng jù de zhǐ yǐn xià zhuī zōng chū lái de jié guǒ ，jué bú shì cáo xuě qín de bǐ yì (...)
“jìn ”、“xián ”liǎng gè zì ，bǎ dú zhě yǐn rù yī gè “jìng ”de jìng jiè ：fǎng fó shì zài yī qún shān niǎo de xuān nào shēng xiāo chú zhī hòu gé wài gǎn dào qīng jìng ；zài báo yún lí sàn zhī hòu gǎn dào tè bié de qīng yōu píng jìng 。tā men dōu (...)
“huí kàn tiān jì xià zhōng liú ，yán shàng wú xīn yún xiàng zhú 。”rì chū yǐ hòu ，huà miàn gèng wéi kāi kuò 。cǐ shí yú chuán yǐ jìn rù zhōng liú ，ér huí shǒu chěng mù ，zhī jiàn shān diān shàng zhèng fú dòng zhe piàn piàn bái yún ，hǎo sì wú xīn wú lǜ dì qián hòu xiàng zhú ，shī jìng jí shì yōu yì tián dàn 。duì zhè yī jié wěi sū dōng pō rèn wéi “suī bú bì yì kě ”，yīn ér hái yǐn qǐ yī chǎng zhēng lùn ，yī shí jiān ，sòng yán yǔ 、liú chén wēng ，míng hú yīng lín 、wáng shì zhēn ，qīng wáng shì zhēn 、shěn dé qián děng rén gè chéng jǐ jiàn ，zhòng shuō fēn yún ，dàn shì tā men de zhēng lùn dōu jú xiàn zài yì shù qù wèi shàng ，què méi yǒu shēn rù tǐ huì liǔ zōng yuán zuò cǐ shī de chù jìng hé xīn qíng 。liǔ zōng yuán zài shī wén zhōng ，céng duō cì yán jí tā bèi biǎn hòu chén zhòng yā yì de xīn xù ，zài 《yǔ yáng huì zhī dì èr shū 》zhōng ，tā xiě dào ：“zhì yǒng zhōu qī nián yǐ ，zǎo yè huáng huáng ”，lǐ xiǎng bào fù hé lěng kù de xiàn shí chǎn shēng le jiān ruì de máo dùn ，zài jí dù bēi fèn de qíng kuàng xià ，tā “dàn dāng bǎ chú hé chā ，jué xī quán wéi pǔ yǐ gěi rú ，qí xì zé xùn gōu chí ，yì shù mù ，háng gē zuò diào ，wàng qīng tiān bái yún ，yǐ cǐ wéi shì 。”zài 《shǐ dé xī shān yàn yóu jì 》zhōng ，liǔ zōng yuán biǎo lù dé gèng míng bái ：“zì yú wéi liáo rén ，jū shì zhōu ，héng zhuì lì ，qí xì yě ，zé shī shī ér háng ，màn màn ér yóu ”，kě jiàn tā bìng fēi yǐ yī kē píng jìng tián dàn de xīn cháng yáng yú shān shuǐ zhī jiān ，ér shì qiáng qiú kuān jiě ，yǐ tú xún dé wèi jiè 。dàn shì ，zhèng rú tā zài 《yóu cháo yáng yán suí dēng xī tíng èr shí yùn 》zhōng suǒ tàn de nà yàng ：“zhé qì fēi yǐn cāng ，dēng zhì fēi yuǎn jiāo ”，shì shí shàng ，tā bìng méi yǒu huò dé zhēn zhèng de jiě (...)
《hóng lóu mèng 》yuán zhe zhōng míng què gěi chū le jīn líng shí èr chāi zhèng cè ，ér fù cè míng dān wéi xiāng líng yī rén ，xiāng líng jí shì yuán míng zhēn yīng lián （zhēn yīng lián ）de zhēn shì yǐn zǎo nián diū shī de nǚ ér ，yīn ér ，lǐ lùn shàng dú zhě qún zhōng yīng gāi méi yǒu guān yú jīn líng shí èr chāi zhèng cè míng dān de xù liè wèn tí zhī zhēng ，yě bú huì yǒu guān yú xiāng líng pái zài fù cè míng dān dì jǐ wèi zhī biàn 。dàn shì dào le jīn líng shí èr chāi yòu fù cè qíng kuàng jiù bú yī yàng le ，yuán zhe zhōng yòu fù cè míng dān shàng chū xiàn le liǎng gè fāng míng ，jí yī shì qíng wén ，èr shì xí rén 。zhì yú qí tā jiāng hú shàng liú chuán de jīn líng shí èr chāi fù cè 、yòu fù cè míng dān ，chún shǔ hóng lóu ài hǎo zhě tàn yì 、huò zhě zài suǒ wèi de què záo zhèng jù de zhǐ yǐn xià zhuī zōng chū lái de jié guǒ ，jué bú shì cáo xuě qín de bǐ yì (...)
zhè shǒu shī shì shī rén sū zhé xiě de yī shǒu sòng bié shī 。shī zhōng biǎo dá le shī rén sòng bié yǒu rén shí de bú shě 、nán guò ，yǒu shāng gǎn ，dàn bú dī chén ，liú lù chū duì yǒu rén cǐ chù fù kǎo mǎn huái xī wàng ，“yú bēi yín kàn chū xī wàng ”。shǒu lián kòu tí ，diǎn míng le sòng bié de shí lìng 、dì diǎn 、tiān qì yǐ jí yǒu rén yào qù de dì fāng 。“sòng bié jiāng nán chūn yǔ yín ，běi fāng shuí shì zǐ zhī yīn 。”zài chūn yǔ mián mián de rì zǐ ，shī rén zài jiāng nán sòng bié yǒu rén qián qù fù kǎo 。xué zǐ kǔ dú wéi de shì yī cháo dé zhōng ，rán ér yòu yǒu duō shǎo rén cóng qīng sī áo dào bái shǒu dōu wèi néng dé cháng xīn yuàn ，cǐ cì fèn bié qián wǎng xú zhōu kǎo chǎng ，zài méi yǒu zhī yīn xiàng bàn de màn zhǎng de rì zǐ lǐ ，yǒu rén jiāng rú hé zì chù 。zài chūn yǔ lián mián zhōng ，shī rén bú jiào chǎn shēng shāng gǎn 。hàn lián “xìng rú bái yù shāo yóu lěng ，wén sì zhū xián kòu yù shēn 。” shǐ yòng le bǐ yù de xiū cí shǒu fǎ ，shī rén rèn wéi yǒu rén de xìng gé suī rán lěng mò dàn wēn rùn rú yù 。cǐ lián xiě chū le yǒu rén xìng gé hǎo 、wén zhāng jiā ，dìng néng dé cháng xīn yuàn ，biǎo dá le shī rén de xī wàng 。jǐng lián “wàn lǐ tóng zhōu kuān lǎo bìng ，yī bēi fèn mèi fā bēi yín 。” jì shí xiě yǔ yǒu rén yǐ jiǔ jiàn bié ，yòu xū xiě yǔ yǒu rén wàn lǐ tóng zhōu de qíng jǐng ，shì shī rén de bēi yín 。wěi lián “míng nián bǎng shàng kàn míng xìng ，yáng liǔ chūn fēng zhèng sì jīn 。” bǎng shì chūn wéi de xìng bǎng ，zuò zhě qī dài yǒu rén míng nián bǎng shàng yǒu míng ，biǎo dá le duì yǒu rén měi hǎo qī dài 。
shèng shuāi gè yǒu shí èr jù ：“gè yǒu shí ”，yóu yán “gè yǒu qí shí ”，shì jiān zhǐ bǎi cǎo hé rén shēng ér shuō de 。“shí ”de duǎn zhǎng suī gè yǒu bú tóng ，dàn zài zhè yī dìng shí jiān nèi ，yǒu shèng bì yǒu shuāi ，ér qiě shì yóu shèng ér shuāi de ；jì rán rú cǐ ，“lì shēn ”jiù bì xū zǎo le 。“zǎo ”，zhǐ shèng shí 。“lì shēn ”，yóu yán shù lì yī shēng de shì yè jī chǔ 。<(...)
dēng lín shì gǔ shī cí zhōng de zhǔ yào tí cái zhī yī ，rú hé néng xiě dé bú luò cháng tào ér yǒu xīn yì ，shì bú róng yì de 。chéng gōng zhī zuò dà dōu bú shì tíng liú zài miáo mó tíng tái lóu gé de wài xíng ér yǐ ，ér shì tōng guò xiě wù lái xiě rén ，lái shū qíng 。shì jiāng dài fù gǔ zhè shǒu tūn yún lóu cí yǔ sū dōng pō huáng zhōu kuài zāi tíng cí （tóng shì 《shuǐ diào gē tóu 》）bǐ jiào ，bú nán kàn chū tā men dōu shì tōng guò xiě tíng tái lóu gé shū fā rén de qíng zhì de fàn lì 。dōng pō xiě kuài zāi tíng shàng suǒ jiàn qíng jǐng ：“hū rán làng qǐ ，xiān wǔ yī yè bái tóu wēng 。”dàn dōng pō jiàn cǐ qíng jǐng ，bìng bú dǎn zhàn xīn jīng ，ér shì háo qíng mǎn huái dì chēng zàn ：“yī diǎn hào rán qì ，shí lǐ kuài zāi fēng 。”xiǎn rán ，zhè shì shū fā tā zì jǐ zuò wéi yī gè zhèng zhí de shì dà fū de qíng huái ，suī shì shēn chù nì jìng ，què xiōng zhōng zì yǒu yī gǔ hào rán zhèng qì 。dài fù gǔ tūn yún lóu cí hé dōng pō cí yī yàng ，yě shì jǐn kòu zhù tíng tái lóu gé de míng zì zuò wén zhāng ，tā dìng lóu de “tūn yún ”xióng zī ，què shì wéi le biǎo xiàn rén de “qì tūn cán lǔ ”de líng yún zhuàng zhì ；tā xiě dēng lóu suǒ jiàn zhī jǐng ：“qí huáng hè ，fù yīng wǔ ”，“yuè wáng cí pàn yáng liǔ ”，yě dōu hé bào guó de zhuàng zhì xióng xīn lián xì zài yī qǐ 。lóu yǔ rén 、qíng yǔ jǐng ，jié hé dé hěn zì rán 。zhè yàng de cí ，bú jǐn xiě lóu zhī xíng ，ér qiě chuán rén zhī shén ，kě wèi xíng shén jiān bèi ，chōng mǎn háo qíng zhuàng cǎi ，bìng shǐ rén gǎn dào qí shí dài mò bó de jù liè tiào dòng 。yóu cǐ kě jiàn ，zuò wéi wén xué ，bú guǎn xiě rèn hé tí cái ，zuì gēn běn de dōu shì xiě rén ，zhè shì wén xué de shēng mìng suǒ xì ，fǒu zé biàn bú chéng qí wéi wén xué le 。
bǎi shèng nán lǜ dí ，sān shé nǎi liáng yī 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

百胜难虑敌，三折乃良医。
秦淮，即秦淮河，发源于江苏溧水东北，横贯金陵（今江苏南京）入长江。六朝至唐代， 金陵秦淮河一带一直是权贵富豪游宴取乐之地。这首诗是诗人夜泊秦淮时触景感怀之作，于六代(...)
思想感情诗人表达的感情十分深沉而含蓄，这是因为房琯的问题，事干政局，诗人已经为此吃了苦头，自有难言之苦。但诗中那阴郁的氛围，那深沉的哀痛，还是表现出诗人不只是悼念亡友而已，更多的是内心对国事的殷忧和叹息。
1.淇奥：淇水的曲岸。淇，淇水，源出河南林县，东经淇县流入卫河。奥，音yù，水边弯曲的地方。2.瞻：远望，看。3.绿竹：葱绿的竹子。一说绿为王刍，竹为扁蓄。 4.猗猗：古时形容修长美好的样子。5.匪：通“斐”，文采美好，或指风度翩翩。6.如切如磋，如琢如磨：雕刻骨器叫切，雕刻象牙叫磋，雕刻翠玉叫琢，雕刻美石叫磨。切、磋、琢、磨，均形容人经历磨练修为；或形容人文采美好，素质纯正而有修养。7.瑟兮僴兮，赫兮咺兮：指仪态庄重，心胸宽广，威武英俊，容光焕发的样子(...)

相关赏析

目送飞鸿，景入长天灭。
诗的发端两句便指明了战争的方位和性质，见得是指陈时事，有感而发。“男儿本自重横行，天子非常赐颜色”，貌似揄扬汉将去国时的威武荣耀，实则已隐含讥讽，预伏不文。樊哙在吕后面前说：“臣愿得十万众，横行匈奴中”，季布便斥责他当面欺君该斩。（见《史记。季布传》）所以，这“横行”的由来，就意味着恃勇轻敌。唐汝询说：“言烟尘在东北，原非犯我内地，汉将所破特余寇耳。盖此辈本重横行，天子乃厚加礼貌，能不生边衅乎？”（《唐诗解》卷十六）这样理解是正确的。紧接着描写行军：“摐金伐鼓下榆关，旌旆逶迤碣石间。”透过这金鼓震天、大摇大摆前进的场面，可以揣知将军临战前不可一世的骄态，也为下文反衬。战端一启，“校尉羽书飞瀚海”，一个“飞”字警告了军情危急：“单于猎火照狼(...)
②三回曲：水流弯曲，长江在四川一带曲折颇多。三，不是确数，是约数，很多的意思。
这组绝句写在杜甫寓居成都草堂的第二年，即代宗上元二年（761）。题作“漫兴”，有兴之所到随手写出之意。不求写尽，不求写全，也不是同一(...)
第五十一出
词句 ⑴结袜子：乐府旧题。郭茂倩《乐府诗集》卷七十四列于《杂曲歌辞》。 ⑵燕南壮士：指战国时燕国侠士高渐离。吴门豪：指春秋时吴国侠士专诸。 ⑶筑：为古代一种打击乐器。筑中置铅：指高渐离在筑中暗藏铅块伏击秦始皇。《史记·刺客列传》载：“秦皇帝惜其（高渐离）善击筑，重赦之，乃矐其目。使击筑，未尝不称善。稍益近之，高渐离乃以铅置筑中，复进得近，举筑扑秦皇帝，不中。于是，遂诛高(...)

作者介绍

黎兆鏊 黎兆鏊，字公成，号桂海。番禺人。遂球从叔。明神宗万历三十四年（一六〇六）举人，官蓬州知州。有《愧庵集》。清陈恭尹辑《番禺黎氏存诗汇选》有传。